Opo

Få, om nokon, har kome heim med så lite sel som «Burøy» gjorde på sin første fangsttur til Newfoundland i 1950. Dei leverte 91 sel ved heimkomst. Då var båten 4 år gamal, og hadde skifta eigar like mange gongar. Båten var eigentleg berekna å verte lasteskip/motorlekter då den var tinga i 1941.

I 1950 går «Burøy» til Kiel for ombygging til selfangst. Dei hadde problem med maskina alt på veg heim til Oslo, og fekk ikkje lagt ut til Newfoundland før 9. mars. Etter fem døgn med dårleg framdrift og stadig maskin problem ,går dei inn til Skottland for reparasjon. Dei kom ikkje fram til fangstfeltet før 8. april, då var fleire andre skuter alt på veg heim. Etter 8 dagar med fangst var situasjonen igjen kritisk, og dei gjekk inn til St. Johns for reparasjon. Skuta hadde då så lite bunkers at det var så vidt dei nådde fram. Maskina vart reparert, men dei oppdaga her at to propellvengar var borte og ein tredje var det berre restar igjen av. Kun ein var uskadd. Slingrekjølen var også borte. Etter seks veker med reperasjon var skuta attende på feltet. Som siste norske skute fanga dei 1 klappmyss, og kom heimmed 91 sel.

Sommaren 1952 skifte skuta eigar og får namnet «Haugland» og i 1954 vert båten igjen seld og skiftar namn til «Opo».

I 1960 vert skuta leigd av Den Kongelige Grønlanske Handel for å gå på selfangst ved Newfoundland. Dette året vart det omlag 3000 sel.

I 1963 kjøper AS Kvitøy, Vartdal, skuta og den skiftar igjen namn, no til «Sæl». Den vert ein del ombygd ved Hjørungavåg Verkstad i 1964, og får ny maskin og frysemaskineri. Ein del av ombygginga er med tanke på håbrannfiske.

I 1972 vert skuta nedrigga og brukt som lekter.