Hjelma

«Hjelma» hadde hatt eit langt liv før den går på selfangst første gong i 1945. På denne første turen gjekk dei til Nordisen og Tusenøyane. Fangsten på første tur vart 51 storkobb, 1 kvalross, 10 snadd og 33 isbjørn. I tillegg hadde dei 100 kg dun. Med unntak av 1949 var «Hjelma» på selfangst kvart år fram til den forliste i 1960. I 1949 hadde den blitt forlengd og blitt ombygd.

I 1951 får «Hjelma» propellskade i Austisen då ein blåis slår inn mellom propellen og roret. Eine propellvengen og bakerste del av propellhovudet ramla av. «Hjelma» segla ut av isen, men fekk vidare assistanse av «Godønes» som slepte dei heim.

I 1955 skifte skuta namn til «Selhav», og i 1957 vert den «Polarfangst».

I april 1958 er «Polarfangst» i Austisen då det den 10. april bles opp til sterk kuling frå sørvest med stor dønning. «Polarfangst» søker ly bak ein odde med fast is. Her vert dei liggande faste i lag med fleire andre skuter. Dagen etter kjem «Askelad 1» og hjelper fleire av dei ut av isen. «Askelad 1» tek slepar på «Polarfangst», men isen vert tettare og tettare. «Askelad 1» har kraftig maskin, men må snart gje opp. Dei surra då dei to skutene saman med baugen på «Polarfangst» klin i akterenden på «Askelad 1» for å nytte begge maskinene. Men isen var teit. Dei bakka litt og tok fart med full kraft framover igjen. Slik heldt dei på fleire gongar før ein brått høyrde eit kraftig smell frå roret på «Polarfangst». Ei tid etter lystra ikkje roret i det heile, og begge skutene hadde fått hard medfart frå bauginga. «Polarfangst» hadde no trong for slep heim. 12. april fekk dei også kontakt med «Lance». Dei hadde fått knekt botnramma i den same skruinga og hadde også behov for slep attende til Noreg. Redningsskøyta «Therese Klaveness» kom til å tok begge havaristane på slep. Midtveis til Noreg kjem også redningsskøyta «Olav Ringdal jr» til å tek over slepet av «Polarfangst».

13. august 1960 ligg «Polarfangst» for anker ved Storøya og spekkar av skinna. Vinden frisknar på til nordvest stiv kuling. Tidleg på morgonen den 14. august vert dei merksame på at skuta dreg ankeret, og dei hiv det opp for å gå til smulare farvatn. Men same kor dei sveiva på roret så ville ikkje skuta lystre. Då oppdaga dei at roret var borte. Men ved å hive og sleppe ankeret, og bruke maskin, greidde dei til slutt å kome inn i smula.
14. august lukkast det dei å montere eit naudror som dei hadde laga av drivtømmer funne i fjøra. Dei hadde no trua på å kome seg inn til Ny-Ålesund. Men under den krevjande manøvreringa grunnstøtte «Polarfangst». Stråkjølen flotna opp, og dønningane hivde skuta innover mot ein isbre. For å lette skuta vart alt på dekk kasta på sjøen. Fire av mannskapet vart sende i land med mat og klede for å sikre dette. Dei fekk kontakt med «Norsel» som straks sette kursen mot dei. Skuta kom på innsida av nokre fluder. Dei såg ikkje lenger berging, og dei siste frå mannskapet gjekk i båtane. Folket i land vart henta, og så gjekk dei med småbåtane i møte med «Norsel». Folka på «Norsel» vurderte berging av «Polarfangst» som håplaust, og dermed vart havaristen liggande att i fjøra.